Showing posts with label Bilawal Asghar. Show all posts
Showing posts with label Bilawal Asghar. Show all posts

Monday, May 4, 2020

Bilawal Asghar Profile English

There is no story
Not reporting based
Inf is given in interesting manner
Profile is describing a personality in informal manner
pls check notes, video, sample available on FB group

Shazia khushk (The Queen of voice)
Bilawal Asghar Qureshi
Roll No: 17
M.A previous


The tongue can paint what the eyes can't see.
Shazia Khushk  born September 1970 in Jamshoro, she is a Pakistani religious preacher and former folk singer of Sindhi, Balochi Dhatki, Sairaiki, Urdu, Kashmori, Gujrati, Brelvi (??) and Punjabi. She debuted for a show in 1992, upon her husband's encouragement, about whom Shazia mentions,My husband often called me the Queen of Voice. She emerged as a singer of two prominent languages Sindhi and Balochi. Her debut song "Mara Udheta Pakhiyara Kadi Aao Na Maare Des" popularized her name across the country.
She has sung about more than five-hundred songs so far, performing in 45 countries of the world. US Consulate General, Karachi had selected Shazia as the 'goodwill ambassador'.Sindh University, Jamshoro conferred upon her, an honorary fellowship for Sufism - folk music .Even though she made her debut in 1992, folk singer Shazia Khushk continues to be one of Sindh’s most eminent mainstream musicians.
Her most memorable songs are “Mara Udheta Pakhiyara Kadi Aao Na Maare Des” (O my flying bird come to my village for a moment) other iconic songs “Dane Pe Dana” and “Ale Munheja Maroara”.Even though Shazia Khushk is originally from Kashmir, she is most commonly known as a Sindhi folk singer. She says her favourites include Marwari songs (folk songs of Thar) and the poetry of Shah Abdul Latif Bhittai.
In 1992, Khushk sang her Marwari song “Mara Udheta Pakhiyara Kadi Aao Na Maare Des” for the first time which became very popular. Khushk has also sung in the Sindhi, Dhatki, Sairaiki, Urdu, Kashmiri, Gujrati, Brahvi, Punjabi and Balochi languages.
After performing her first folk song on Pakistan Television, Khushk started formally training with Ustad Ferozudin. She later apprenticed with Ustad Niaz Hussain, Feroz Gul, and Ustad Ghulam Hussain at Radio Pakistan. Khushk also took classes from Mai Soni, one of legendary folk singer Mai Bhagi’s daughters. Khushk has sung over 500 songs in her career, toured 45 countries and was nominated a ‘goodwill ambassador’ by the former American consul general in Karachi.
The University of Sindh awarded her an honorary fellowship in Sufism and folk music. She has also received a presidential award from the Uzbekistan government. Khushk resides in Karachi with her husband and their twin sons. Shazia Khushk was not only nominated as a Goodwill Ambassador by the ex-US council General in Karachi, but she also received a presidential accolade from the Uzbekistan government.
She said that she was respected as anambassador of Pakistan she always brief that forginers about the soft image of Pakistan because many of the people are trying to distort the image of country but they could not succeed .
Recently Shazia Khushk has announced that she will no longer pursue her singing career due to religious obligations. she has decided to spend the rest of her life in service of Islam because Islam teach us many good deeds so human must should do good about his religious, Shazia quits her singing profession however may be she will be watched live in many of the ramzans transmissions on different national Television channels. Shazia said that she had received many singing offers from overseas but had to decline owing to 'religious obligations' .She said I'm grateful to my fans for loving my songs and hope that they will strongly support me in my new move. I really took my time to think about what I wanted to do at this stage in my life, I'm certain that I won't want to join this field showbiz again,

Wednesday, March 4, 2020

Bilawal Asghar Article Sindhi MA 17



گذريل ڏهاڪي دوران ٻيلن جي ڪٽائي
Name roll number, category of writing are missing
Do not repeat until u r asked.
Contents not checked
ٻيلا، قدرت جي طرفان مليل ڪنهن به علائقي لاءِ هڪ انمول تحفي جي حيثيت رکن ٿا، جن جي ذريعي مناسب مقدار ۾ قدرتي آڪسيجن ملڻ ۽ ڪاروبان ڊاءِ آڪسائيڊ جو وڻن جي ذريعي جذب ٿيڻ ۾ مدد ملي ٿي، جنهن سان ڌرتي جي گولي زندگي ساهه کڻندي رهي ٿي ۽ انسان توڙي، جانور ۽ ٻي مخلوق زندگي جو ڀرپور مزو ماڻين ٿا. پر بدقسمتي سان پاڪستان انهن ملڪن جي فهرست ۾ اچي وڃي ٿو. جتي قدرت طرفان ڏنل ان نعمت کي هٿ سان تباهه ڪيو پيو وڃي، اهو ڄاڻندي به ته اگر ٻيلا نه هوندا ته زندگي به نه هوندي.
پاڪستان هڪ زرعي ملڪ جي حيثيت رکڻ جي ڪري دنيا جي ڪيترن ئي ملڪن جي وچ ۾ هڪ نمايا سڃاڻپ رکي ٿو. خوش نصيب هوندو آهي اهو ملڪ جنهن ۾ سامونڊي پتي ۽ ٻيلا موجود هجن ۽ پاڪستان پڻ انهن ملڪن جي فهرست ۾ ملي ٿو، جنهن کي لڳ ڀڳ 300 ڪلو ميٽر سامونڊي پٽي ۽ 14290 ڪلو ميٽر تي ڦهليل گهاٽا ٻيلا آهن.
پاڪستان جي ٻيلن ۾ پنڊروفر ٻيلو، موريندا اسپروس، ڊيوڊر يا ديال ٻيلو، نيرو پائن ٻيلو، چر پائن ٻيلو ۽ ڪونفيروس ٻيلو شامل آهن.
جڏهن ته چهانگا مانگا ٻيلو پاڪستان جي وڏن ٻيلن ۾ شامل ٿئي ٿو. دور جديد جي تقاضن کي پوري ڪرڻ جي مقصد لاءِ پاڪستان جي ٻيلن کي سالن کان ڪٽيو پيو وڃي پر بدقسمتي سان اهو تناسب گذريل ڏهن سالن کان وڌندو پيو وڃي.
اگر اهو تناسب ايتري تيزي سان وڌندو رهيو ته ايندڙ ڏهاڪي ۾ ممڪنا خطرن کي منهن ڏيڻو پوندو ۽ زندگي تمام ڏکي ٿي ويندي.
گذريل ڏهاڪي تي پاڪستاني ٻيلن جي تباهي تي نظر وجهڻ سان هڪ ڏکائيندڙ ۽ ڇرڪائيندڙ نتيجو سامهون اچي ٿو، جنهن کي مختصرن هن ريت بيان ڪري سگهي ٿو ته سال 2005 ۾ ٻيلن جو تناسب -2.28 کان ڪرندي، 2006 ۾ -2.26، 2007 ۾ -2.31، 2008 ۾ -2.43، 2009 ۾ -2.49، 2010 ۾ -2.55، 2011 ۾ -2.69، 2012 ۾ -2.62، 2013 ۾ -2.76، 2014 ۾ -2.76، 2015 ۾ -2.84 ۽ 2016 تائين اهو تناسب -2.92 تائين هيٺ ڪِريو.
مٿين رپورٽ تي نظر پوڻ سان ئي انتهائي افسوس ٿئي ٿو.
ٻيلن جي ڪٽائي ۽ ان جي نقصانات جي حوالي سان پاڪستان جا مختلف زرعي ادارا جن ۾ پي اي آر سي سر فهرست آهي، انتهائي تشويشناڪ صورتحال جي اڳڪٿي ڪري رهيا آهن. پهرين صرف وڻ ڪاري وڌائڻ جي مهم هلايون وينديون هيون پر هاڻ زرعي ادارن طرفان وڻڪاري برقرار رکڻ تي زور ڀريو پيو وڃي. ادارن جي چوڻ مطابق ته اگر نوان وڻ ۽ ٻوٽا پوکڻ مشڪل آهي ته گهٽ ۾ گهٽ جيڪي ٻيلا، وڻ ۽ ٻوٽا في الوقت موجود آهن انهن جي مناسب سنڀال ڪندي انهن کي برقرار رکيو وڃي ته جيئن مستقبل ۾ پيش ايندڙ خطرن کي منهن ڏيڻ جي قابل ٿي سگهجي.
پاڪستان ۾ مجموعي طور ٻيلن جي ڪٽائي 0.75 جي رفتار سان، هر سال 27000 هيڪٽر ٻيلن جي تباهي ٿئي پئي. جيڪا هڪ انتهائي افسوسناڪ ۽ خطرناڪ ڳالهه آهي.
تازي 2019 جي رپورٽ جي مطابق 61000 کان وڌيڪ ٻيلن جي ڪٽائي ڪئي وئي جيڪا لڳ ڀڳ 151600 ايڪڙن جي ايراضي تي ڦهليل هئا. مختلف ايڪسپرٽ جي راءِ مطابق ايندڙ 50 سالن ۾ پاڪستان ۾ قدرتي ٻيلا اڻ لڀ ٿي ويندا جيڪڏهن ٻيلن جي ڪٽائي ائين ئي جاري رهي.
WWF جي رپورٽ مطابق پنجاب ۾ 99711 ٻيلن جي ڪٽائي ڪئي وئي، جڏهن ته 27874 سنڌ جي ٻيلن کي ڪٽيو ويو. چيو وڃي ٿو ته جڏهن 1947 ۾ پاڪستان آزاد ٿيو ته ملڪ جي 33 سيڪڙو ايراضي ٻيلن سان ڀريل هئي، جڏهن ته محڪمئه موسميات جي وزير جي رپورٽ مطابق 2015 ۾ پاڪستان جي صرف 5 سيڪڙو ايراضي وڻن تي مشتمل آهي، ڪجهه اين جي اوز جي چوڻ مطابق ملڪ جو صرف 3 سيڪڙو حصو ٻيلن تي مشتمل رهيو آهي. ٻيلن جي ڪٽائي سبب هن ريت ٻڌايا وڃن ٿا ته جديد دور ۾ ڪاٺ جو استعمال عمارتي آرائش ۽ تزين لاءِ تمام گهڻ مقدار ۾ ڪيو وڃي ٿو، ان کان علاوه اهو به ٻڌڻ ۾ آيو آهي ته پراڻي دور ۾ جڏهن مختلف ڌاڙيل ۽ ڦورن جي پناهه گاهه گهٽا ٻيلا هوندا هئا، جتي اهي مهينن جا مهينا لڪي گذاريندا هئا، يا ته غريب ماڻهن کي اغوا ڪري يرغمال بڻائي رکندا هئا. انهن جي انهيءِ غير انساني عمل کي ختم ڪرڻ لاءِ به ڪافي ٻيلا ڪٽيا ويا ته جيئن ڌاڙيل ۽ ڦورن کي ڀڄڻ جي ڪا پناهه نه ملي.

ٻيلن جي ڪٽائي جو اهو سلسلو ڪيستائين ۽ ڪيترو هلندو ۽ ان جي نتيجي ۾ ٿيندڙ خطرن کي پاڪستاني قوم ڪيئن منهن ڏيندي، ان جو جواب هن وقت ڏيڻ تمام مشڪل آهي. پر ايترو ضرور چيو وڃي سگهجي ٿو ته ٻيلن جي ڪري ئي خطي ۾ زندگي جو ڪاروهنوار جاري رکي سگهجي ٿو بلڪه انفرادي طور تي به پنهنجي ذميواري قبول ڪري ٻيلن کي بچائڻ ۽ برقرار رکڻ لاءِ اپاءُ وٺڻا پوندا.